
Szczecin
Muzeum Techniki i Komunikacji
Muzeum szczyci się największą na świecie kolekcją stoewerianów – produktów fabryk dwóch pokoleń szczecińskiej rodziny Stoewerów; od maszyn do szycia z drugiej połowy XIX wieku, po samochody z lat 30. XX wieku. Już w latach 60. minionego stulecia nazywano Szczecin miastem Junaka. Oczywiście prezentujemy imponujący zbiór tych motocykli. Na koniec apel do gości, hmm, po pięćdziesiątce: zajrzyjcie do nas – samochód, na którym uczyliście się jeździć, już tu jest.
Muzeum szczyci się największą na świecie kolekcją stoewerianów – produktów fabryk dwóch pokoleń szczecińskiej rodziny Stoewerów; od maszyn do szycia z drugiej połowy XIX wieku, po samochody z lat 30. XX wieku.
Już w latach 60. minionego stulecia nazywano Szczecin miastem Junaka. Oczywiście prezentujemy imponujący zbiór tych motocykli. Na koniec apel do gości, hmm, po pięćdziesiątce: zajrzyjcie do nas – samochód, na którym uczyliście się jeździć, już tu jest.
Największe atrakcje wystawy
Motocykl SFM JUNAK
Junaki były produkowane w Szczecińskiej Fabryce Motocykli w latach 1956–1965. Motocykle z silnikami 350 cm³ były jedynymi ciężkimi maszynami wytwarzanymi w PRL. W ofercie fabryki, prócz junaków turystycznych, były także motocykle crossowe, rajdowe i bagażowe.
Do sportowych Junaków należy niepobity rekord prędkości Polski (1959 r.) i jedyne zwycięstwo wśród drużyn fabrycznych w Sześciodniówce Międzynarodowej Federacji Motocyklowej (1962 r.).
Mimo częstych usterek Junak był motocyklem prestiżowym. Był jednak zbyt drogi – trzeba było na niego wyłożyć 14 przeciętnych pensji.
Samochód STOEWER SEDINA
Stoewer Sedina – wprowadzony do sprzedaży w 1937 r. – był ostatnim cywilnym samochodem produkowanym przez zakłady Stoewerów. W 1939 r. fabryka przestawiała się na produkcję wojenną; wytwarzała pojazdy terenowe.
Właśnie z tego roku pochodzi należący do muzeum egzemplarz. Sedina – napędzana czterocylindrowym silnikiem – była ceniona za jakość i niezawodność. Ten model był reklamowany jako autobahnfest, czyli doskonały na autostradę. Sedina rozpędzała się do 110 km/godz.
W latach 40. XX wieku Sediny produkowane były w pojedynczych egzemplarzach, wyłącznie dla VIP-ów. Powstało 980 tych samochodów.
Tramwaj TRAMWAJ TYPU N
Korba i drewniane siedzenia, takie skojarzenia wywołuje tramwaj typu N wśród szczecinian, którzy dorastali w latach 70. ubiegłego wieku. Takie tramwaje (eNki) produkowano w Chorzowie.
Miejsca dla motorniczego po obu stronach wagonu były niezbędne do czasu wybudowania pętli na wszystkich liniach tramwajowych w Szczecinie. Ostatni ślepy tor zamieniono na pętlę w 1975 r.
Do eNki mieściło się 78 pasażerów, przy czym tylko 16 mogło usiąść. Tramwaj nie miał kabiny, zatem motorniczy zimą musiał pracować w kożuchu. Pasażerowie mieli grzejniki pod siedzeniami.
Tramwaj, który można oglądać w muzeum, wyprodukowano w 1951 r.